کاردیومیوپاتی يا بيماري ماهيچه قلب، يک بیماری مربوط به اختلالاتي در عضلات ناحیه قلب است. در طي اين بيماري عضله قلبی سفت و سخت شده و وظیفه خونرسانی خود را به درستی نمیتواند انجام دهد، که در ادامه این سخت شدن ممکن است فرد به نارسایی قلبی مبتلا شود. این بیماری میتواند نشانهها و عوارض دیگری نیز به همراه داشته باشد که در ادامه به اشاره آنها میپردازیم.
فرد مبتلا به کاردیومیوپاتی، در ابتداي روند بيماري ممکن است فاقد هر گونه علائم و نشانهای باشد و زمانی متوجه بیماری خود شود که بیماری پیشرفت کرده و وارد مرحله ثانویه شده است. اين مرحله ثانويه نیز علائم خاص خود را دارد که وجود بيماري کاردیومیوپاتی را آشکار ميکند. اين علائم عبارتند از:
نکته مهم در مورد کاردیومیوپاتی اين است که بسته به شرایط جسمانی و محیطی فرد، ممکن است سرعت پیشرفت بیماری تغییر کند. تنها راه درک بیماری و پیشگیری از پیشرفت بیماری، مراجعه به پزشک و درمان سریع در اولین فرصت میباشد.
انواع شایع این بیماری به 3 شکل کاردیومیوپاتی گشاد شده، کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک و کاردیومیوپاتی محدود کننده بروز پيدا ميکنند که در ادامه به توضیح هر کدام می پردازیم.
در این نوع، بطن چپ که در عمل خونرسانی فعالیت زیادی را برعهده دارد، بزرگ شده و نمیتواند عمل پمپاژ خون را به خوبی انجام دهد. این نوع از بیماری در مردان شایعتر بوده و رنج سنی خاصی برای ابتلا به آن در نظر گرفته نشده است. عوامل ژنتیکی در بروز این بیماری بسیار دخیل هستند.
در این نوع بيماري، ماهیچه بطن چپ به طور غیر عادی رشد کرده و ضخیم شده که باعث میشود حفره بطن چپ خون کمتری را بتواند در خود جای دهد که منجر به اختلال در فعالیت خونرسانی قلب ميشود. محدوده سني خاصي برای ابتلا به این نوع از بیماری وجود ندارد و عوامل ژنتیکی در بروز این بیماری بسیار دخیل هستند.
در این وضعيت تقریبا تمامی عضله قلب سخت شده و قلب خاصیت انعطافپذیری خود را از دست میدهد. مرحله پر شدن قلب از خون با مرحله ضربان قلب تداخل پیدا کرده و فعالیت خونرسانی قلب با مشکل مواجه میشود . این حالت از بیماری بیشتر در افراد مسن دیده میشود و ممکن است به عنوان عارضه ثانویه در پی یک بیماری دیگری در فرد پدید آمده باشد.
کاردیومیوپاتي معمولا متاثر از دلائل گوناگوني است که ممکن است به صورت انفرادي و یا چندتایی در پدید آمدن این بیماری دخيل بوده باشند. این علتها ممکن است به وضعيت کلي قلب فرد مربوط بوده که در نهایت منجر به پدید آمدن این بیماری گشته است. برای مثال عواملي چون بالا بودن دائمی ضربان و تپش قلب، سابقه حملات قلبی، انواع عارضههای مربوط به دریچههای قلب و يا وجود عفونتهایی در عضله قلبی در ابتلا به کاردیومیوپاتي موثر هستند.
همچنين ممکن است عواملي باعث این بیماری شده باشند که مربوط به سایر قسمتهای بدن هستند. از جمله آنها ميتوان به اختلالات در غده تیروئید، سوء تغذیه، بالا بودن فشار خون به صورت مزمن، دیابت نوع دو و يا کم خونی اشاره داشت. حتی ممکن است این بیماری پس از دوران حاملگی در خانمها اتفاق بيافتد.
لازم به ذکر است که عواملی مانند مصرف مشروبات الکلی، استرس و اعتیاد به مواد مخدر باعث بالا رفتن احتمال ابتلا به کاردیومیوپاتي میشود.
پدید آمدن لختههای خونی به دنبال عدم تخلیه صحیح قلب و ورود این لختهها به شریانها و عروق و نهایتا بسته شدن آنها از جمله عوارض کاردیومیوپاتي ميباشد. همچنين ممکن است به دنبال بزرگ شدن قلب و بازگشت خون به قلب، سوفل قلبی ايجاد شود. سوفل قلب صداهای غیر معمول قلب است که قابل شنيدن هستند. اين عوارض در مجموع شانس ایست قلبی را بالا ميبرند.
پس از تشخیص نوع کارديوميوپاتي توسط پزشک، درمان متناسب با آن صورت میگیرد. عمدتا درمان حالات مختلف کارديوميوپاتي، در بین انواع آن، مشترک هستند. از جمله آنها ميتوان به مواردي چون مصرف دارو و کاشت تجهیزاتی در قلب اشاره کرد. در موارد وخیم ممکن است پیوند قلب لازم باشد. البته هدف کلی از درمان کارديوميوپاتي مدیریت کردن علائم قابل مشاهده، سعی در جلوگیری از پیشرفت بیماری و تلاش در جهت عدم بروز عوارض بعدی در بیمار میباشد.
در صورت وجود سابقه خانوادگي در ابتلاي به کارديوميوپاتي، بهتر است همه افراد خانواده تحت نظر پزشک باشند زیرا تشخیص زود هنگام این بیماری، خود يکي از مهمترين اقدامات درماني و پيشگيرانه نسبت به پیشرفت کارديوميوپاتي محسوب میشود. اقدامات دیگر شامل ترک کردن مصرف الکل و یا دخانیات، داشتن اندام و وزنی ایدهآل، عادت کردن به رژیمهای غذایی کم چرب و کم نمک میباشند.
هميشه سالم و تندرست باشيد. پونهسا
آخرین بروزرسانی در 1397/12/03-18:55